waarom heb ik dit niet eerder gedaan ?

Soms blijft er iets aan je trekken, iets wat je graag wil doen of proberen. Het komt en gaat. Je wuift het weg maar het blijft steeds terugkomen. Het idee maakt je blij en toch ga je er niet voor.

Klinkt dat ook voor jou herkenbaar?

Op de duur komt er plots een ideale gelegenheid om ervoor te gaan. Zo van, dit is een teken… het is nu of nooit.

Ik had ook zo een verlangen dat maar bleef trekken. “Wat als ik nu eens buiten zou coachen, in de natuur?”

Ik ben namelijk graag buiten en begeleid graag mensen dus waarom deze twee niet combineren ? Het kritisch stemmetje in mijn hoofd kwam met excuses…

Hier in Geetbets is toch geen bos, alleen maar veld, wel mooi maar niet ideaal om te coachen. Trouwens, ik heb nu een nieuwe praktijkruimte, waarom zou ik mij dan verplaatsen? Het is toch goed en gemakkelijk zo. En wat als het hard regent? Enz… Vermoeiend hè, die innerlijke strijd.

De tweede lockdown heeft mij een schop onder mijn kont gegeven. If not now, then when?

Ik bel naar mijn cliënte.Ze vindt het voorstel om de volgende sessie buiten te doen prima.

We trekken samen het bos in. Het bos ruikt lekker, de frisse lucht doet deugd, de bomen geven een gevoel van geborgenheid.

We werken met natuurelementen, die ze eerst zelf heeft uitgekozen en opgeraapt, takjes, bladeren, eikels, bolsters,…

You can call me totally nuts maar in de begeleiding heb ik ervaren dat de natuur extra steun, kracht en diepgang hebben geboden.

Op de terugweg zei mijn cliënte: “Ik heb vandaag veel geleerd, precies nog ietsje meer dan anders.” Ze heeft de extra dimensie van de natuur ook gevoeld.

Ik ben een gelukkig mens en denk bij mezelf: “Waarom heb ik dit niet eerder gedaan?”

Don’t stop me now, coachen in de natuur is een blijver. Buiten zijn, brengt je naar binnen.

Als een verlangen blijft trekken, moet je niet luisteren naar commentaar van jezelf of anderen maar er gewoon voor gaan.

Op deze foto ben ik niet aan het werk met een cliënt(e) maar met mijn man. Ook een leuke uitdaging, hahaha...